Vergelijkbare berichten
Pension Semtex
DoorJan Stevens
Oxana lacht. “Wilt u er een biertje bij?” vraagt ze, terwijl ze me een bord aanreikt. “Dank je. Een halve liter Lobckowitz, graag.” Schnitzels en noedels zwemmen in een donkerbruine jus. Een schijfje tomaat en een plakje komkommer balanceren op de rand van het bord. Ik kokhals. Maar Oxana lacht. Oxana lacht altijd. Voorzichtig zet…
‘Op straat krijg ik knuffels van iedereen’
DoorJan Stevens
Na een straf van 5,5 jaar is de Britse islamist Anjem Choudary weer op vrije voeten. Gederadicaliseerd is de geestelijke vader en mentor van Sharia4Belgium allerminst. “Ik geloof niet in wetten die gemaakt zijn door de mens.” Toen in september 2014 moslimextremist Anjem Choudary (54) in zijn woonplaats Londen gearresteerd werd, waren velen ervan overtuigd…
Pa
DoorJan Stevens
De zomer van 1975. Je zit in de zetel en hebt een plaat opgelegd van Jim Reeves. Uit de luidsprekers van ons notelaarhouten Grundigstereomeubel knalt “Bimbo, Bimbo, where you gonna go-i-o?” Jaren later zal ik erachter komen dat ‘bimbo’ blonde lellebel wil zeggen, maar op deze mooie zomerdag weet ik dat nog niet, en neurie…
Het troebele reilen en zeilen van Walter Vanhees, bijna-uitgever van gratis havenbladen
DoorJan Stevens
Uitgever Walter Vanhees is een kei in het opstarten van gratis havenmagazines. Alleen vergeet hij al meer dan een jaar zijn facturen te betalen. “Ik wacht op een financiële injectie van mijn geldschieter ‘de Guy’”, is zijn steeds weerkerende excuus. “Aan Walters reputatie veeg ik mijn gat”, repliceert Vanhees’ geldschieter Guy Paul Hermans, de zelfverklaarde…
“Het verdriet over de oorlog in Afghanistan is er nog steeds”
DoorJan Stevens
Meer dan tien jaar geleden vluchtte Madina Hamidi samen met haar familie van ‘hel’ Afghanistan naar ‘hemel’ België. Al viel dat lelijk tegen. “De ellende haalde me in.” In 2010 werd ze Miss Diamant en vorig jaar vertegenwoordigde ze België op de Miss Earthverkiezing. “Elke dag belde ik huilend naar mijn vriend. Ik heb toen…
Andere tijden
DoorJan Stevens
Er waren verzachtende omstandigheden. Mijn moeder heeft haar vader nooit echt gekend. In 1942 maakte hij op een blauwe maandag in januari een einde aan zijn leven. Hij was amper 34 en liet een weduwe van 35 met vijf kleine kinderen achter. Ik kende mijn grootmoeder als een keiharde tante. Over haar man heb ik…