Het menselijk lichaam

Paolo Giordano, De Bezige Bij (originele titel: Il corpo umano), 320 blz. € 19,90

In de jaren na de missie deed ieder van de jongens zijn best zijn leven onherkenbaar te maken, totdat de herinneringen aan dat andere leven, dat van daarvoor, een vals, kunstmatig licht kregen en ze er zelf van overtuigd raakten dat niets van wat er gebeurd was echt gebeurd was, of in elk geval niet met hen.

Paolo Giordano’s debuut De eenzaamheid van de priemgetallen uit 2008 was wereldwijd een megasucces. Over het geheim van dat succes lichtte de Italiaanse auteur en doctor in de fysica een jaar later in een interview een tip van de sluier: vooraleer hij begon te schrijven, analyseerde hij de boeken van schrijvers die hij bewonderde. “Onvermijdelijk neem je dan hier en daar wat over van anderen”, zei hij.

Voor zijn langverwachte tweede roman Het menselijk lichaam speelde hij leentjebuur bij Norman Mailer en J.M Coetzee, maar hun niveau haalt hij niet. Plaats van handeling is een legerbasis in Afghanistan. Adjudant Antonio René leidt er een vers gearriveerde compagnie jonge soldaten. In Italië is René naast beroepsmilitair ook gigolo. Vlak voor zijn afreis, wordt hij ‘besteld’ door vaste cliënte Rosanna. Voor ze de koffer induiken, vertelt Rosanna hem dat ze zwanger van hem is. Na afloop “zoekt ze in haar tas naar haar portemonnee en geeft René het geld.” Terwijl de lezer op dat moment twijfelt tussen lachen of huilen, houdt schrijver Paolo Giordano zich ernstig en schetst nog wat karikaturale portretten van jonge Italiaanse mannen. Naar eigen zeggen is die stereotypering een bewuste keuze en zijn het afsplitsingen van de auteur zelf. Volgens Giordano moet Het menselijk lichaam gelezen worden als een metafoor over zijn generatie en niet als de keurig ineen geknutselde, weinig beklijvende oorlogsroman die het op het eerste gezicht lijkt. Goed dat hij het zelf zegt.

©Jan Stevens