De drie Lilia’s
Evelio Rosero, De Geus (originele titel: Los almuerzos), 160 blz., 18,50 euro.
“Hij is doodsbang dat hij een beest is, vooral donderdags bij het middagmaal.”
Bij ons is Evelio Rosero een illustere onbekende; in zijn geboorteland Colombia is hij de gedoodverfde opvolger van literair monument Gabriel García Márquez. Net als zijn wereldberoemde landgenoot is Rosero niet vies van een flinke scheut magisch realisme. Zopas verscheen een tweede roman van hem in Nederlandse vertaling, De drie Lilia’s, waarin hij de draak steekt met de Colombiaanse rooms-katholieke clerus. De magisch realistische scènes houdt hij (gelukkig) vrij strak in toom, al hangt er vanaf de eerste tot de laatste bladzijde iets sprookjesachtigs in de lucht: geen kleffe, stroperige Walt Disney, maar duistere, prettig gestoorde Tim Burton.
De jonge bultenaar Tancredo werkt als hulpje voor de onbuigzame, droogstoppelige en vrekkige pastoor Almida. Het huishouden van Almida wordt verzorgd door drie oude weduwen: de Lilia’s. Elke weekdag organiseren en bereiden zij ook de armzalige middagmaaltijden voor de minderbedeelden van Bogotá, de ‘Maaltijden van Barmhartigheid’. Op maandag is het de beurt aan de hoeren om restjes te komen knabbelen; op donderdag aan de bejaarden. Op de pastorij woont ook nog de halfdove, achterdochtige en jaloerse koster Machado, samen met zijn wulpse pleegdochter Sabina. Als op een avond pastoor Almida en de koster buitenshuis een afspraak met een louche zakenman hebben, wordt de mis verzorgd door een vervanger met een drankprobleem, pater Matamoros. Vrij snel worden de pastorij en de kerk herschapen in oorden des verderfs.
© Jan Stevens