Vissen voeren
Vissen voeren, Fabio Genovesi, Signatuur (originele titel: Esche vive), 384 blz., 19,95 euro.
“Een… Twee… We tellen tot tien.”
In het Toscaanse Muglione lopen geen toeristen rond. Het dorp wordt niet omringd door lieflijke heuvels met bloeiende olijfgaarden, maar ligt in een stoffige vlakte tussen troosteloze fabriekshallen. Welkom in het échte Toscane waar mensen van vlees en bloed proberen te overleven op een schamele bijstandsuitkering, want werk is hier al jaren een schaars goed. Muglione is de desolate setting voor het uitstekende Vissen voeren van Fabio Genovesi, waarin hij op vaak hilarische, soms rauwe maar altijd poëtische wijze de levens van drie jonge mensen anno 2010 beschrijft. De achttienjarige metalfan Fiorenzo lijkt niet voor het geluk geboren: zijn moeder is dood en op zijn dertiende raakte hij bij een dom ongeluk zijn hand kwijt. Zijn vader baat een hengelsportwinkel uit, is pupillentrainer van de plaatselijke wielerclub en richt al zijn aandacht op het piepjonge supertalent Mirko. Dan is er nog de tweeëndertigjarige Tiziana die aan de universiteit studeerde en een ambitieuze internationale carrière liet staan voor een baan als maatschappelijk werker in het jeugdcentrum van Muglione. Als Tiziana op een dag Fiorenzo naar haar kantoor sommeert om hem een bolwassing over zijn gedrag tegenover Mirko te geven, eindigt hun ontmoeting met een onverwachte tongzoen.
© Jan Stevens