‘De rijke is niet de vijand. Rijk zijn is goed’

Zishan Ansari is de Bart Peeters van de Belgische afdeling van het Britse Quintessentially, droomfabriek voor (super)rijken. Zijn eindbaas in Londen is het neefje van koningin Camilla en boezemvriend van Boris Johnson. Jarenlang willigde Quintessentially de grillen en wensen van Russische oligarchen in. Zo was ex-Chelsea-eigenaar Roman Abramovitsj een gewaarde klant. Na de invasie in Oekraïne moest het kantoor in Moskou dicht. ‘Voor ons veranderde er niets. Rijke Russen vind je overal.’

In december 2000 hielden twintigers Ben Elliot, Aaron Simpson en zakenadvocaat Paul Drummond hun ‘dienstverleningsbedrijf’ Quintessentially boven de doopvont. Vanuit Londen wilden ze alle wensen van hun superrijke cliëntèle helpen vervullen. Terwijl Simpson en Drummond zich op de achtergrond hielden, zocht Ben Elliot de spotlights. Hij regelde twaalf albinopauwen voor het verjaardagsfeestje van Jennifer Lopez en een knalroze privéjet voor Paris Hilton, organiseerde een lunch op een ijsberg en zorgde ervoor dat Elton John op een trouwfeest ten dans speelde. In 2004 liep Elliot in Londen Brusselaar Zishan Ansari tegen het lijf. Twee jaar later opende Ansari in Ukkel het Quintessentially-filiaal voor België en Luxemburg.

ZISHAN ANSARI: “Ik heb familie in Londen waardoor ik een nauwe band met het Verenigd Koninkrijk heb. Mijn eerste ontmoeting met zowel Ben Elliot als Aaron Simpson was puur toeval. Op een evenement werden we door gemeenschappelijke kennissen aan elkaar voorgesteld. Quintessentially was toen nog lang niet zo groot als nu. Het klikte meteen.”

Ben Elliots moeder is de zus van koningin Camilla. Koning Charles is zijn nonkel.

ANSARI: “De dichte familieband met toen nog prinses Camilla Parker Bowles opende die eerste jaren voor Quintessentially deuren die voor anderen gesloten bleven. Co-stichter Aaron Simpson was in 1999 filmproducer. Quintessentially was zijn idee. Hij investeerde gigantisch veel uren in telefoneren, plannen en afspraken maken om het shooten op schema te houden. Aaron vond dat te belastend en wou het uitbesteden. Hij produceerde grote films en moest bovenop zijn gewone werk ook nog eens alle vluchten boeken voor de VIP’s die op bezoek kwamen. Die beroemdheden werden te slapen gelegd in vijfsterrenhotels en er werden tafels voor hen gereserveerd in toprestaurants. Hij vond geen dienstverlenend bedrijf gespecialiseerd in het bedienen van deze terecht veeleisende mensen. Toen kreeg hij zijn eureka-moment: ‘Waarom richt ik niet zelf zo’n onderneming op, een private members club?’ Aaron had Ben Elliot leren kennen aan de universiteit. Als afstammeling uit de aristocratie had Ben toen al een indrukwekkend netwerk. Elliot en Simpson waren een match made in heaven.”

Had Ben Elliot ook een interessant politiek netwerk? Hij is een vooraanstaand lid van de Conservatieve Partij en was onder premier Boris Johnson zelfs partijvoorzitter.

ANSARI: “In de beginjaren was er geen sprake van politiek. Aaron had een groot artistiek netwerk en Ben kende veel mensen in de hogere kringen. Ze verbonden hun kennissenkringen en lanceerden hun nieuwe concept om dat door Aaron Simpson ontdekte gat in de markt te vullen.

“Ikzelf heb met politiek niets te maken. De voorbije zeventien jaar hield ik me enkel bezig met de zakelijke kant van Quintessentially in België. Ik ben met andere woorden niet de man in de juiste positie om een discussie aan te gaan over de politieke carrière van Ben Elliot.”

Maar is het niet moeilijk om het zakelijke van het politieke altijd te scheiden als je, zoals meneer Elliot, vlot toegang hebt tot de superrijken én op hoog politiek niveau actief bent?

ANSARI: “Helemaal niet. Onze cliënten zijn lid van Quintessentially en niet van Ben Elliot. Het maakt hen niet uit wie erachter de organisatie zit. Het enige waarin ze geïnteresseerd zijn, is onze dienstverlening.”

Elliot zag Brussel als ideale uitvalsbasis om na de Britse rijken ook die van België, en Luxemburg te bereiken?

ANSARI: “Zowat elk Europees land is interessant voor Quintessentially. In 2006 brachten we ons dienstverleningsconcept naar Brussel en de officiële kick-off vond plaats in 2007. Maar amper een jaar later zaten we midden in de kredietcrisis. Wij mikken niet alleen op particulieren, maar ook op ondernemingen. Dat viel die eerste jaren lelijk tegen, want door de financiële crisis ging bij veel bedrijven de knip op het budget. Ze hadden niet veel appetijt om zich te wagen aan iets nieuws als Quintessentially. Dat was even slikken, maar gelukkig lag onze focus van bij de start op de lange termijn.

“De economie is een aaneenrijging van ups en downs, geen enkele crisis is voor eeuwig, net als er ook geen continu hoog scorende aandelenbeurzen zijn. We zetten ons dus schrap voor de storm, goed wetende dat die ooit zou bedaren. Die strategie werkte en in 2009 en 2010 haalden we onze eerste grote ondernemingen binnen.”

U biedt diensten aan die niet voor iedereen zijn weggelegd?

ANSARI: “Toch wel. Iedereen is welkom, zolang hij of zij zich aan de wetten houdt en onze conciërgediensten kan betalen.”

‘Conciërgediensten’ wil zeggen dat u de butler bent?

ANSARI: “Zoiets. Je zou ons kunnen vergelijken met de conciërge in een vijfsterrenhotel.”

Als ik naar een totaal uitverkocht concert van Taylor Swift wil, kunt u me nog VIP-tickets bezorgen?

ANSARI: “Jawel, en net dat soort vragen krijgen conciërges van luxueuze hotels ook. Bij Quintessentially zie je jouw conciërge niet in levenden lijve, maar verloopt het contact op een moderne manier via telefoon, mail of WhatsApp. Je kunt hem werkelijk àlles vragen: reizen organiseren, restaurants reserveren of inderdaad VIP-tickets boeken voor uitverkochte concerten.”

Inclusief een meet and greet met Taylor?

ANSARI: “Dat kan geregeld worden, al wordt dat eerlijk gezegd zelden gevraagd.”

Madonna had in Londen last van een hoestje en droeg Quintessentially op om zakjes rode iepenthee over te vliegen uit Los Angeles. U vliegt ook mijn favoriete kruidenthee uit Nepal over?

ANSARI: “Die verzoeken zijn echt zeer uitzonderlijk. Ik weet dat de pers die pittige, ongewone vragen graag uitvergroot. Alleen staan ze niet model voor het gros van onze opdrachten. Ook al hebben mijn cliënten een beetje geld, toch verlangen ze in de eerste plaats van mij dat ik hun praktische problemen help oplossen. Meer courante opdrachten zijn: ‘Ik moet op zakenreis naar Londen. Regel mijn vervoer, hotel en restaurants.’ Of: ‘Ik wil een paar klanten uitnodigen op Roland Garros. Regel dat.’ ‘Ik wil naar de Formule 1. Koop een paar tickets.’ ‘Ik wil met zijn zoon naar de Champions League-finale. Breng alles in orde.’

“De bizarre vragen maken amper één procent uit van ons totale werkvolume. Wij krijgen minder uitzonderlijke verzoeken binnen dan onze kantoren in de VS of het Midden-Oosten. Want daar leven best wel wat extravagante miljardairs.”

Zijn er dan geen extravagante miljardairs in België?

ANSARI: “Jawel, maar ze houden hun extravagantie iets meer in toom. Al hebben ze soms dure verzoeken, zoals het huren van een privéjet.”

Vóór de Russische invasie in Oekraïne in februari 2022 waren veel Russische oligarchen graag geziene klanten bij Quintessentially Londen.

ANSARI: “We hadden een groot kantoor in Rusland, wat nu gesloten is. Rusland was een zeer belangrijk land voor ons, want er wonen inderdaad erg rijke mensen, waarvan velen een band opbouwden met Londen. Door de sancties moesten we onze activiteiten in Moskou stopzetten.”

Was dat een moeilijke beslissing?

ANSARI: “Ik heb dat niet beslist, maar het hoofdkantoor. Ik was daar totaal niet bij betrokken. Ik werd daarover geïnformeerd, net als alle andere CEO’s van de regionale kantoren.”

Er werden u nieuwe regels meegedeeld, dat u niet langer zaken mocht doen met mensen met connecties met het Poetin-regime?

ANSARI: “Precies. Het kantoor in Moskou ging dicht, en wat ons betreft, hield het daarmee op. Want voor ons dagelijks werk veranderde er in realiteit niets.”

Leven er in België en Luxemburg dan geen rijke mensen met connecties met de Russische overheid of met andere totalitaire regimes?

ANSARI: “Rijke Russen vind je overal. Wij respecteren de vertrouwelijkheid tegenover onze cliënten.”

Screent u nieuwe rijken die graag lid van Quintessentially willen worden?

ANSARI: “Nee, maar mensen van wie openlijk geweten is dat ze criminelen zijn, worden niet aanvaard. Als het niet algemeen bekend is, maar als er vermoedens zijn, hangt lidmaatschap af van de informatie die wij hebben. Als we weten dat er iets vreemds aan de hand zou kunnen zijn, haken we af. We respecteren de wetten van de landen waar we actief zijn. Al heb ik in mijn regio nog nooit meegemaakt dat er vermoedens waren over cliënten die betrokken zouden zijn in zaken met een geurtje aan.”

In Groot-Brittannië wel?

ANSARI: “Ik vermoed het, maar ik kan niet spreken in de plaats van anderen. Ik ben verantwoordelijk voor de leveranciers en klanten van Quintessentially in Brussel en niet voor de klanten van kantoren in andere regio’s. Sommige cliënten zijn wereldwijd actief op verschillende plaatsen. Dan heb ik het niet alleen over particulieren, maar ook over grote bedrijven. Over hoe we die cliënten best bedienen, maken we onderling wel afspraken.”

Willigt u ook verzoeken in die illegaal zouden kunnen zijn?

ANSARI: “Dat mogen we niet, dat is heel duidelijk.”

Wat als een cliënt via Quintessentially callgirls of -boys bestelt?

ANSARI: “Zolang dat legaal is in het land waar ze besteld worden, is er geen vuiltje aan de lucht. Ik zal heel eerlijk tegen u zijn: in onze beginjaren belden cliënten ons soms met dat verzoek. Vandaag vinden ze hun gading online en hebben ze ons niet meer nodig.”

Cliënten vragen u nooit naar een dealer in coke of andere pretmiddelen?

ANSARI: “Echt niet. We krijgen wel veel verzoeken voor moeilijk te vinden topwijn. Met geld is trouwens niet alles te koop. Zowel mensen met, als zonder geld, weten dat. Als je er warmpjes inzit, kun je veel krijgen, maar niet alles.

“Sommige verzoeken zijn gecompliceerder dan andere. Wij proberen altijd een oplossing te vinden en het onmogelijke mogelijk te maken. Soms lukt dat niet, wij zijn God niet, maar wij hebben wel veel betere kaarten dan u om het meestal wél te doen lukken. Dankzij ons grote netwerk en onze verzamelde kennis van de voorbije kwart eeuw.”

Hoeveel bedraagt het jaarlijkse lidmaatschap van Quintessentially?

ANSARI: “Dat begint bij 5000 euro voor een particulier. Je hebt dan zeven dagen op zeven, vierentwintig uur per dag, toegang tot onze dienstverlening. Tijdens de kantooruren worden ze bediend in hun moedertaal, buiten kantooruren in het Engels. Ze kunnen dan om het even wat vragen en er staat geen limiet op het aantal verzoeken. Maar voor alles wat je vraagt, moet je natuurlijk betalen. Wij boeken je hotel en jij raapt de hotelrekening op.”

Wat is het maximumbedrag aan lidgeld voor een particulier en wat krijgt hij daarvoor in ruil?

ANSARI: “28.000 euro per jaar. De diensteverlening is dan zeer persoonlijk: je kunt dan altijd beroep doen op één en dezelfde toegewijde conciërge.”

Geen chatbot, maar een mens van vlees en bloed?

ANSARI: “Natuurlijk. Ook onze goedkoopste abonnees communiceren met een echte mens en niet met een computer. Zij krijgen verschillende medewerkers aan de lijn. Als je geniet van toegewijde dienstverlening, spreek je altijd met dezelfde persoon. Dat is dan net zoals bij privébanken: daar word je ook geholpen door je unieke vermogensbeheerder.”

Zo’n ‘toegewijde conciërge’ kun je dan dag en nacht bellen, weekends en feestdagen incluis?

ANSARI: “Hij is een mens en heeft af en toe ook slaap nodig. (lacht) Hij heeft ook recht op vakantie, daarom is er dan altijd een back-up. ’s Nachts word je verbonden met iemand van het nachtteam. Maar tijdens kantooruren krijg je altijd jouw toegewijde conciërge aan de lijn.

“Voor ondernemingen maken we programma’s op maat. Het is de bedoeling dat zij vervolgens Quintessentially-lidmaatschappen aanbieden aan hun cliëntèle. Wij vertroetelen dan die klanten. We werken samen met privébanken, luxemerken uit de mode-industrie, premium automerken, vastgoedfirma’s en kredietkaartbedrijven. Namen zult u van mij niet horen.”

Zo veel kredietkaartbedrijven zijn er nu ook weer niet.

ANSARI: “Dat is juist en ze zijn bijna allemaal klant bij ons. Wij verzorgen hun topklanten.”

Hoeveel klanten heeft u in België?

ANSARI: “Dat mag ik u helaas niet zeggen, maar het zijn er meer dan een paar duizend, bedrijven en particulieren samen. Een contract met een onderneming of bank levert soms meteen een groot volume aan cliënten op. Ons cliëntèle is een mix van Belgen en in België wonende buitenlanders.”

Hoeveel mensen heeft u in dienst?

ANSARI: “Wereldwijd heeft Quintessentially in meer dan veertig kantoren ruim 1500 conciërges in dienst, waarvan er 25 voor onze afdeling werken. Geen freelancers, maar bedienden. We zitten allemaal ingeplugd in hetzelfde computersysteem. Dat is intussen uitgegroeid tot een database vol oplossingen voor op het eerste gezicht soms onoplosbare verzoeken.”

Net als Quintessentially-stichter Ben Elliot bouwde ook u een interessant netwerk op.

ANSARI: “Zeker. Ik vind dat een heel plezierig bijverschijnsel van mijn werk. Maar het is niet omdat je veel mensen leert kennen dat je ook meer macht vergaart.”

Dankzij uw uitgebreid netwerk kunt u wel op vriendelijk verzoek contacten leggen met hooggeplaatsten in de samenleving?

ANSARI: “Ik zou u in contact kunnen brengen met interessante mensen als het ook voor hen interessant is om u te ontmoeten.”

Via Ben Elliot zou u me kunnen introduceren bij zijn oom en tante, King Charles en Queen Camilla, voor een exclusief diepgravend interview voor Humo?

ANSARI: “Nee.”

Of bij zijn boezemvriend Boris Johnson?

ANSARI: “Ik zou dat niet aan Ben vragen.”

Heeft u toegang tot het Belgische koningshuis?

ANSARI: “Van mij zult u nooit horen of ze lid zijn van Quintessentially. U krijgt geen enkele naam van mij, of hij of zij nu beroemd is of niet. Tenzij ze me hun toestemming geven, natuurlijk.”

Bent u zelf rijk?

ANSARI: “Zo beschouw ik mezelf niet, zeker niet in vergelijking met sommige van mijn cliënten. Maar ik ben rijk in de zin dat ik gezond ben, een goede familie heb en een bloeiende carrière. Ik ben niet rijk, maar wel gezegend. En ik geniet van de fijne dingen van het leven.”

Quintessentially is niet uw enige bezigheid. We zitten nu in uw kunstgalerie The Vault in de Louizalaan in Brussel.

ANSARI: “Kunst is één van mijn passies. Er is een link met Quintessentially: voor mensen die een luxueus leven leiden, is kunst het laatste wat op hun verlanglijstje staat. Pas nadat ze het hele lijstje van luxeproducten hebben afgevinkt, komen ze bij kunst terecht. Eerst vastgoed, auto’s en een aangename levensstijl met reizen, goede restaurants, fijne kleren, juwelen voor de vrouw en voor jezelf een mooi horloge. Pas als je dat allemaal hebt, wordt het tijd voor kunst.”

Wanneer is het tijd voor het luxejacht?

ANSARI: “Het jacht komt na de kunst: dat is het allerlaatste na het laatste. (lacht) Wat niet te koop is, is tijd. Al proberen we daar bij Quintessentially iets aan te doen, door alle rompslomp uit handen van onze cliënten te nemen. Voor een welstellend, drukbezet persoon is tijd zeer belangrijk. Wij helpen een beetje van die tijd terugwinnen.

“Kunst is naast ultiem luxeproduct ook een goede investering. De stukken in mijn galerie zijn gemaakt door hedendaagse kunstenaars.”

Er hangen best coole werken, alleen zijn ze nogal prijzig. 50.000 euro en meer is geen uitzondering?

ANSARI: “De prijzen schommelen tussen 1000 en 150.000 euro. Iedereen vindt hier zijn gerief. Sommige cliënten van Quintessentially willen altijd graag aanwezig zijn op de openingen van kunstbeurzen. Dus bouwde ik een goede verstandhouding op met veel artiesten. Af en toe kocht ik zelf een werk dat ik fantastisch vind. Verschillende hedendaagse, nog levende kunstenaars die in het buitenland succes hebben, werden in België door niemand vertegenwoordigd. Zo groeide een jaar geleden het idee om in Brussel een galerie te openen waar liefhebbers hun werken kunnen ontdekken.

“Dit gebouw was vroeger een bank. Ik vond het meteen een schitterende locatie, met een grote kluizenzaal in de kelder. Dat vond ik heel interessant. De eigenaar van dit gebouw is een cliënt van Quintessentially en samen runnen we sinds een paar jaar een vastgoedfirma, want ook ik heb een paar eigendommen. Hij is een vriend en zo kwamen we snel tot goede afspraken.”

Waarom is die kluizenzaal zo interessant?

ANSARI: “Steeds meer banken sluiten hun kantoren, waardoor er een tekort aan kluizen dreigt. Ik liet mijn kluizenzaal opknappen en de 800 kluizen worden binnenkort verhuurd. Zo vangen we twee vliegen in één klap: de kluizenverhuur zorgt niet alleen voor inkomsten, maar ook voor extra bezoekers aan de galerie. We organiseren hier evenementen en bouwden een professionele keuken om onze gasten ook gastronomisch te verwennen.”

Uw galerie is een plek om nieuwe cliënten te rekruteren voor Quintessentially?

ANSARI: “Ja. Op 12 april lanceerden we hier een nieuw model van Porsche. We kunnen de ramen aan de voorgevel openschuiven en een auto naar binnen rijden. 120 klanten van Quintessentially kwamen een blik werpen op wat misschien hun volgende auto wordt. We organiseren evenementen met verschillende merken en ze zijn allemaal enthousiast. It’s amazing.”

Waar zijn rijke mensen het meest verzot op: auto’s of vastgoed?

ANSARI: “Ze houden allemaal van vastgoed, want dat is een goede investering. Auto’s zijn iets heel persoonlijks. Sommige cliënten houden van de laatste modellen, anderen zweren bij oldtimers. Maar er zijn er ook die er totaal geen interesse in hebben.”

Zijn rijke mensen altijd fijne mensen?

ANSARI: “Zijn arme mensen altijd fijne mensen? Zijn middenklassers altijd even fijn?”

Superrijken zijn het toch gewoon om hun zin te krijgen? De mogelijkheid dat ze een tikkeltje arroganter worden dan de doorsnee sterveling, is misschien groter?

ANSARI: “Niet al onze cliënten zijn superrijk. Natuurlijk verdienen ze allemaal goed hun boterham, maar moeten ze daarom ‘superrijk’ genoemd worden? Sommigen hebben meer geld dan anderen, daarom hebben we ze onderverdeeld in segmenten. Je vindt bij ons de hogere middenklasse, de rijken en inderdaad een beperktere groep superrijken. Maar wat is ‘veel geld’? Vanaf welk bedrag ben je superrijk?”

Vertelt u het me maar.

ANSARI: “Dat is toch voor iedereen verschillend? Voor sommigen is 1 miljoen euro al veel, voor anderen 10 miljoen, voor nog anderen 100 miljoen. Het is niet aan mij om te bepalen wat veel geld voor iemand anders is.

“Arrogant en onvriendelijk gedrag hangt niet af van wat iemand bezit, maar van zijn karakter. Het is niet omdat een restaurant door Michelin hoog gequoteerd is, dat er per definitie niets meer kan misgaan. Er kan een probleem zijn met het eten, een drankje, de wijn of met de bediening. Een fout is snel gemaakt. Het is dan interessant om te zien hoe een gast reageert tegen de kelner. Sommigen worden boos, anderen zijn diplomatisch, nog anderen maken een grapje. Ik zag met eigen ogen superrijken woest worden, maar ik zag ook nóg rijkere superrijken die zich gedroegen als een welgemanierde gentleman. Met geld koop je geen nieuw karakter. Maar het kan wel versterken wie je écht bent. Als je van inborst goed bent, kan meer geld je beter maken.”

Hoe meer geld een oplichter heeft, hoe gewiekster hij wordt?

ANSARI: “Zijn slechte inborst zal erdoor versterkt worden.”

Mensen met ‘oud geld’ zouden liever een teruggetrokken leven leiden, terwijl de nouveaux riches graag met hun rijkdom te koop lopen. Klopt die volkswijsheid?

ANSARI: “Helemaal. Mensen met ‘oud geld’ zijn erin geboren en werden opgevoed met een set aan waarden. Waarmee ik niet wil zeggen dat ze een beter ethisch kompas hebben dan de nieuwe rijken. Ze leerden alleen op een andere manier met hun vermogen omgaan. De nieuwe rijken verlangen naar erkenning van hun status. Om die erkenning te krijgen, moeten ze een deel van hun rijkdom zichtbaar maken.”

Daarom rijden ze met de meest blitse Porsche en dragen ze een opzichtige Rolex of Patek Philippe?

ANSARI: “Bijvoorbeeld. Met die statusproducten tonen ze hoe succesvol ze zijn. Het oude geld heeft dat niet nodig, want hun familie is al generaties lang in het bezit van die status. Ik begrijp zowel de oude als de nieuwe rijken.”

In de aanloop naar de verkiezingen pleiten nogal wat politieke partijen voor een vermogensbelasting. Voor sommige is dat zelfs een breekpunt bij regeringsonderhandelingen. Wat vindt u daarvan?

ANSARI: “Geen goed idee. Dat zou ik óók vinden als ik niet voor vermogende mensen zou zorgen. Want een belasting op vermogen komt als een boemerang in ons gezicht terug. In heel de wereld is België nu al kampioen als het op het belasten van werkende mensen aankomt. We zitten in de top drie. Zal een extra belasting op vermogen echt al onze begrotingsproblemen oplossen? Waarom beheren ze het vele geld dat ze nu al met de huidige belastingen binnenhalen niet beter? Waarom ondernemen ze niet meer actie om de economie te stimuleren? Het effect van zo’n vermogensbelasting zal zijn dat de vermogenden België verlaten.”

Dat overwegen ze nu al?

ANSARI: “Natuurlijk. Frankrijk voerde een vermogenstaks in en veel welvarende Fransen verhuisden naar hier. Zij hebben de middelen om zich om het even waar te vestigen.

“Als vermogende mensen op de vlucht slaan, heeft dat nare gevolgen voor de economie. Want waarom zouden ze dan nog hier in vastgoed investeren? Integendeel, dan verkopen ze alles. Dat is een groot verlies voor onze samenleving.

“De rijke is niet de vijand. Rijk zijn is goed, want rijke mensen laten hun geld rollen. Door te spenderen, creëren ze de economie en blijven jobs behouden. Net omdat ze zo rijk zijn, spenderen ze heel veel. Te veel belasting doodt de belasting. Nu neemt de staat al geld van hen af. Als ze op de vlucht slaan, incasseert de staat helemaal niets meer. Daarom is een vermogensbelasting dom.”

© Jan Stevens