“Ooit word ik een professionele gelukzaaier”

Gentenaar Ian Ghysels raakte de doffe blikken en zure oprispingen van zijn stadsbewoners zo beu, dat hij besloot er iets aan te doen: hij schoolde zichzelf om tot ‘De Wensmens’. Nu vervult hij de wensen van onbekende mensen, in de hoop om zo een glimlach op hun gezicht te toveren.

 

Toen hij nog drama studeerde, stond Ian Ghysels (23) regelmatig op de hoek van een Gentse straat als vrijwilliger voor WWF. “Telkens weer viel het me op hoe ongelukkig en ontevreden veel voorbijgangers waren. Gaandeweg ontdekte ik dat ze ontdooiden als ik even naar hun verhaal luisterde en met hen begon te babbelen. Soms vroeg ik: ‘Wat is uw grootste wens?’ Ik zag ze dan opfleuren. Zo groeide het idee om ‘De Wensmens’ te worden en de dromen van onbekende mensen op een creatieve manier werkelijkheid te helpen worden. ‘Wat is je wens?’ klinkt misschien melig, maar is best een heel intense vraag.”

 

U richtte voor uw Gentse droomfabriekje zelfs een heuse VZW op, La Maison Imaginaire.

Ian Ghysels: “La Maison Imaginaire richtte ik samen met vriend en filmmaker Laurenzo Vergeynst op. Onze VZW is een productiehuis waarin we allerlei sociaal-culturele projecten van en voor jonge Gentenaars uitwerken. De Wensmens vormt daar een belangrijk onderdeel van, maar we zijn nu ook bezig met de productie van een langspeelfilm over drugsverslaving. Met La Maison Imaginaire wil ik voor maatschappelijk kwetsbare mensen een ruimte creëren waarin ze hun creatieve geest de vrije loop kunnen laten.”

 

Dat past allemaal in uw hoogstpersoonlijke strijd tegen de verzuring in de samenleving?

Ghysels: “Precies. Samen met een paar vrienden trek ik nu regelmatig als ‘wensmens’ de straat op. Aan volstrekt onbekenden vragen we: ‘Wat is uw wens?’ Vervolgens maken we die wens op een zo creatief mogelijke manier waar. Ons enige doel is mensen te laten glimlachen en wegdromen. We willen ook laten zien dat het helemaal niet zo moeilijk is om contact te leggen met wildvreemden.”

 

Vinden die wildvreemden het dan altijd even fijn om zomaar op straat door een paar jonge hippe vogels te worden aangesproken?

Ghysels: “We krijgen maar zelden een echt bitse reactie. We delen soms taart en bloemen uit, dat helpt. (lacht) Sommigen reageren eerst een beetje zurig en ik kan dat ook best begrijpen. Maar we zijn nogal doortastend en geven niet zo snel op. Ik zeg dan: ‘We doen dit om u een beetje gelukkig te maken. Als u wilt, kunnen we samen uw wens vervullen.’ Als het dan ook lukt, beginnen mensen te stralen.

“Door als wensmens de straten van Gent af te schuimen, heb ik ontdekt dat veel stadsgenoten erg eenzaam zijn. Ze zijn blij dat iemand naar hun verhaal luistert. Maar het is niet allemaal kommer en kwel. Soms loop ik een jonge enthousiasteling tegen het lijf die een fantastisch idee heeft dat op het eerste gezicht niet te realiseren lijkt. Wij geven niet snel op. Zo hebben we iemand een restaurant helpen openen en nog iemand anders aan een job geholpen. Hij had geen geld voor fatsoenlijke kleren om te gaan solliciteren. We hebben een kostuum voor hem gekocht en hij werd aangenomen.”

 

Het zijn dus vaak best serieuze wensen die u helpt verwezenlijken?

Ghysels: “Zeker. Als je aan iemand vraagt: ‘Wat is uw wens?’ krijg je meestal clichéantwoorden als: ‘Wereldvrede’, of: ‘De lotto winnen.’ Ik vraag dan altijd door. ‘Waarom wil u de lotto graag winnen? Wat gaat u doen met al dat geld?’ Zo raken we de kern van de zaak. ‘Als ik veel geld heb, kan ik mijn vrienden helpen.’ Maar om iemand anders te helpen, heb je echt niet veel geld nodig. Met veel goesting, een fikse scheut creativiteit en een beetje humor raak je al heel ver.”

 

Wat is de mafste wens die u in vervulling hebt gebracht?

Ghysels: “Een man die wenste dat hij nog eens een paardenworst uit Lokeren kon eten. We zijn die voor hem gaan halen. (lacht)”

 

Wat is de mooiste wens die u verwezenlijkt hebt?

Ghysels: “De prinsessenwens. Een meisje met veel problemen wenste om een dag als een prinses behandeld te worden. We hebben daar iets heel moois van gemaakt, met onder de Stadshal veel vrijwilligers verkleed als ridder. Een koets kwam haar ophalen en in het Gravensteen werd ze rondgeleid door een ridder. Dat was een schitterende dag.”

 

Wat is uw wens?

“Wereldvrede. (lacht) Pas als die ultieme wens vervult is, zullen wij de boeken toedoen. Voorlopig ziet het daar nog niet naar uit. Daarom droom ik ervan om van La Maison Imaginaire en De Wensmens mijn beroep te maken. Professionele gelukzaaier, dat zou pas de max zijn.”

 

© Jan Stevens