De verloren patiënten van dokter Andrés Miranda

Alberto Barrera Tyszka, Wereldbibliotheek (originele titel: La enfermedad), 173 blz., 18,90 euro.

“‘Zijn de uitslagen al binnen?’ Hij heeft de vraag nog maar net uitgesproken of hij heeft er al spijt van.”

Een arts zegt tegen zijn patiënten altijd de waarheid, ook als die onverbiddelijk luidt: ‘Er is geen enkele hoop, het spijt me.’ Dat is wat dokter Andrés Miranda, internist in een ziekenhuis in de Venezolaanse hoofdstad Caracas, zijn hele carrière geloofd en in de praktijk gebracht heeft. Tot hij op een dag moet vaststellen dat de kanker in het lijf woedt van zijn op het eerste gezicht kerngezonde eigen vader Javier, en dat de man nog maar een paar maanden te leven heeft. In plaats van het Javier rechtuit te zeggen, zwijgt Andrés en probeert hem gerust te stellen. Als zijn vader hem uitdrukkelijk naar de waarheid vraagt, antwoordt hij: ‘Ik zou je nooit voor de gek houden, papa.’ Wanneer hij later een collega in vertrouwen neemt, adviseert die hem het zijn vader niet te zeggen. ‘Wat heeft het voor zin dat hij de waarheid weet?’ Maar het blijft malen in Andrés hoofd, want: ‘Hebben we er niet allemaal recht op te weten dat ons leven een gemarkeerd eindpunt heeft?’

Terminale patiënten altijd met de bikkelharde waarheid confronteren, lijkt al jaren een vanzelfsprekende, uitgemaakte zaak. Dat is buiten de Venezolaanse dichter, scenarist, romancier én Hugo Chavezbiograaf Alberto Barrera Tyszka gerekend: in De verloren patiënten van dokter Andrés Miranda zet hij die zekerheid op zeer overtuigende wijze op losse schroeven.

© Jan Stevens