Een gehucht in een moeras
Marc Didden, met foto’s van Johan Jacobs, Luster, 220 blz., 19,95 euro.
“Het is hier gewoon voor mijn deur gebeurd.”
Eind jaren veertig trok pa Didden vanuit het landelijke Hamont naar de grote stad Brussel. Hij huurde er een kamer en trok er op verkenning. “Hij wou zichzelf ervan vergewissen of het wel een goede plaats was om kinderen in los te laten”, schrijft zoon Marc Didden in zijn fraai uitgegeven Brusselboek Een gehucht in een moeras. Pa Didden werkte bij de douane en wou weg uit het kneuterige Limburg. Zo weigerde hij een betrekking in Hasselt omdat de inwoners er volgens hem “teveel stront aan hun gat” hadden hangen. Brussel moest en zou het worden en hij ging aan de slag in het goederenstation Turn & Taxis. Als zoon Marc daar nu op de bus voorbij rijdt, zegt hij nog altijd stil in zijn hoofd: “Dag papa.” Tot vandaag blijft Marc ook de verkenningstochten van zijn vader herhalen. In Een gehucht in een moeras neemt hij de lezer mee op die kilometerslange eigenzinnige wandelingen door Brusselse wijken en kwartieren. Het resultaat is veel meer dan een stadsgids vol interessante inside tips. Het is in de eerste plaats een vriendelijke uitnodiging van een volbloed ketje aan al wie bang is van de boze grote stad om alle vooroordelen opzij te zetten. Maar Didden is geen naïeveling: hij is er zich zeer goed van bewust dat Brussel een moeilijk lief is en geen sprookjesstad zoals Amsterdam of Brugge. “Je moet goed zoeken om er iets te vinden naar je meug, niets waait je hier zomaar toe, in your face.” Wat meteen ook dé reden is waarom hij zo van zijn stad houdt.
© Jan Stevens