The Granite City

De inwoners van Aberdeen noemen hun stad liefkozend The Granite City. De huizen zijn er immers opgetrokken uit eeuwenoude graniet uit de Grampian Highlands. Aberdeen verenigt twee werelden: een stoere bruisende havenstad en een pittoreske levendige universiteitsstad.

 

Het schemert als we door de glazen deuren van de aankomsthal van Aberdeen Airport naar buiten stappen. “Waar vinden we een taxi?” vraag ik aan een man die een sigaretje staat te roken. “Als u naar het centrum moet, springt u beter op de Jet-bus”, antwoordt hij. “Een rit kost amper twee pond en gaat even snel als een dure taxi.”

De Jet-bus rijdt pas sinds augustus 2010 zeven dagen op zeven van de luchthaven naar het stadscentrum. Hij vormt de enige directe busverbinding en past in plannen om de derde grootste stad van Schotland toegankelijker te maken voor weekendtoeristen. Want terwijl grotere broers Edinburgh en Glasgow de voorbije decennia wel veel vrijetijdsreizigers lokten, bleef Aberdeen voornamelijk de favoriete pleisterplaats voor olieplatformarbeiders en zakenlui. Sinds in 1972 aardolie in de Noordzee werd ontdekt, is Aberdeen uitgegroeid tot de ‘Europese hoofdstad van de offshore olie-industrie.’ “Het vele geld dat daardoor binnenstroomde, maakte het stadsbestuur lui”, zegt onze chauffeur. “Ze vergaten de stad te promoten in het buitenland.” Daardoor is Aberdeen meteen ook een van de laatste onontgonnen parels van Schotland. Van zodra we de monumentale straten van Aberdeen binnenrijden, weten we dat we deze fiere stad niet snel zullen vergeten.

 

Harry Potter

De havenstad Aberdeen zit gevangen tussen de rivier de Dee in het zuiden en de Don in het noorden. In het oosten ligt de Noordzee en in het westen gaan akkers en weiden geleidelijk over in de Grampian Highlands. Aberdeen was de favoriete stad van de grote romantische Britse dichter Lord Byron. Hij zag het levenslicht in 1788 in Londen, maar na de dood van zijn vader in 1792 verhuisde hij met zijn moeder naar Aberdeen. De grootsheid van de stad, haar door en door Schotse ziel en de nabijheid van de haven vol majestueuze schepen lieten een onuitwisbare indruk op hem na. Lang nadat hij naar Engeland terug gekeerd was, bleef het heimwee naar de trotse Granite City knagen. Echo’s daarvan klonken door in zijn poëzie: ‘The Dee, the Don, Balgounie Brig’s black wall, All my boyhood feelings, all my gentler dreams…’ Byron zat op de schoolbanken in de Aberdeen Grammar School aan Skene Street, bekend bij elke Aberdonian als The Grammar. De school eert haar beroemde leerling met een immens standbeeld vlak voor de toegangspoort. Met zijn vele torentjes en kantelen moet The Grammar wel model gestaan hebben voor Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus uit de boeken van Harry Potter.

 

’s Avonds hangt er in de hele stad een magische, sprookjesachtige sfeer. Abderdeen is met zijn kloeke huizen, fraaie kerken, oude kerkhoven en smalle steegjes de perfecte locatie voor een film, bevolkt met tovenaars en bloeddorstige doedelzakspelende krijgers in kilt. Op dit late uur ligt het schaars verlichte oude kerkhof – the kyrkyart – van St. Nicholas aan de grote winkelstraat Union Street er met zijn scheefgezakte grafzerken griezelig bij. Tijdens de reformatie werden hier heksen vastgeketend vooraleer ze op de brandstapel belandden. Het lijkt alsof we ze in de verte nog zachtjes horen kermen.

We slaan een smal zijstraatje van Union Street in, een typische wynd of steeg die nog stamt uit de middeleeuwen, en passeren het stemmige visrestaurant Moonfish Café. We checken het menu achter het raam en besluiten om hier te dineren. Aberdeen heeft een reputatie hoog te houden als het op verse noordzeevis aankomt. Lang voor de stad door de olievelden een economische boom meemaakte, leefde ze vooral van de visvangst. We bestellen Sint-Jacobsvruchten en gegrilde heilbot, gevangen voor de kust van de Shetlandeilanden. Alles smaakt licht en mediterraans. Tijdens de koffie ontdekken we het geheim van het Moonfish Café, wanneer chef Christian Recomio langs ons tafeltje passeert: hij vertelt ons dat hij ‘de stiel’ geleerd heeft in de beste restaurants van Barcelona.

In Belmont Street staat de ene hippe pub naast de andere. We stappen Slains Castle binnen. De pub is gevestigd in een oude kerk en is volledig ingericht als het kasteel van Dracula. Slains Castle is een eerbetoon aan schrijver Bram Stoker, die aan het einde van de 19e eeuw voor zijn meesterwerk Dracula geïnspireerd raakte door de imposante ruïnes van het echte Slains Castle ten noorden van Aberdeen. We luisteren naar de stoere verhalen van de visserslui aan de toog en bestellen een whisky. “Welke?” vraagt de waard laconiek, en hij wijst naar de honderden flessen achter hem. Na lang twijfelen kiezen we voor een zestien jaar oude Aberlour, een single malt uit de streek. “Neem er een bord Haggis, neeps ‘n ‘tatties, haggis met gestampte rapen en aardappelen bij”, zegt de waard. We zijn niet echt verzot op gevulde schapenmaag en slaan zijn vriendelijke aanbod beleefd af. Maar de whisky smaakt naar meer.

 

King’s College

Met een Full English Breakfast achter de kiezen, wandelen we de volgende ochtend langs de grijze, granieten herenhuizen van King Street naar Old Aberdeen. In Old Aberdeen is de universiteit heer en meester. De verschillende colleges met hun kerken en binnenplaatsen vol rondlummelende studenten, zorgen voor dezelfde studentikoze sfeer als in Oxford of Cambridge. Alleen zijn de fraaie oude Halls met hun waterspuwende draakjes aan de gevels hier niet gebouwd in gele steen maar in grijs graniet.

Het prachtige King’s College dateert uit 1495. De opvallende toren van de kapel lijkt op een grote koningskroon. We kuieren door de gezellige steegjes van Old Aberdeen. Vlakbij de Botanical Gardens, aan de rand van het schitterende Seaton Park, staat de mooie Saint Machar’s Cathedral. Het is het oudste granieten gebouw van de stad. Binnen is het stil. De indrukwekkende bogen van het middenschip dateren uit de 14e eeuw. Een kromgebogen dametje stapt ons tegemoet. “Where do you come from?” vraagt ze vriendelijk met een zwaar rollende r. Uit haar tas diept ze een foldertje over de geschiedenis van de kerk tevoorschijn. “Written in Dutch”, zegt ze. “Speciaal voor jullie.” Het lijkt wel alsof wij de eerste Nederlandstalige toeristen zijn die ze ooit gezien heeft. “Wat vinden jullie van Aberdeen?” vraagt ze. “Prachtig”, antwoorden we. “Imposant.” Ze lacht en fluistert samenzweerderig: “Spread the good news.”

 

 

Cairn Gorm National Park

Aberdeen is dé ideale uitvalsbasis voor een uitstap naar het schitterende Cairngorms National Park in het hart van de Schotse Highlands. De Cairngorms vormen de hoogste bergketen van Schotland én van Groot-Brittannië. In de winter is de woeste Cairn Gorm met zijn 1.245 meter hoogte erg in trek bij skiërs. Het Cairgorms National Park is de thuishaven van de enige kudde wild levende rendieren die Groot-Brittannië rijk is. Vanuit het Cairngorm Reindeer Centre worden dagelijks tochten georganiseerd naar de berg waar de kudde leeft.

www.cairngormreindeer.co.uk

 

Stonehaven

Op 20 km ten zuiden van Aberdeen ligt het pittoreske Stonehaven. De ruïnes van het imposante Dunnotar Castle kijken neer op dit vissersdorp en op het haventje. Stonehaven werd in 2010 uitgeroepen tot mooiste kustdorp van Schotland. Op zomerse dagen nodigt het grote zandstrand uit tot zalig zonnekloppen.

http://www.stonehavenguide.net/

 

Balmoral Castle

Zestig kilometer in het binnenland ligt Balmoral Castle, het gigantische zomerkasteel van koningin Elizabeth. Elk jaar neemt zij er samen met andere Britse royals in de zomer tien weken lang haar intrek. Van april tot juli staat de schitterende tuin van het domein open voor toeristen. Alleen de balzaal van het kasteel is toegankelijk voor het grote publiek. U kunt er de avondjurken van de Queen bewonderen.

www.balmoralcastle.com

 

Tekst: © Jan Stevens

Foto’s: © Veerle Van Hoey

Vergelijkbare berichten